Gmina: Kościerzyna

Drewniany parowóz ogrodowy, z wagonami.

Budynek dworca zza torów.

Tył dworca od wschodniej strony, dziś mieści się w nim chyba świetlica wiejska oraz sala bankietowa.

Bryła dworca na oko z lat siedemdziesiątych XX wieku.

Budynek mieszkalny przy stacji.

Zlikwidowana bocznica.

Na peronie nie ma żadnych ławek dla pasażerów.

Drugi peron jest nieużywany, a wydaje się on nieco szerszy niż obecnie używany.

Gabloty z informacjami dla podróżnych są pod budynkiem dworca jak i na samym wąskim peronie.

Przejścia na drugi tor nie ma, jest jedynie wyjście z pod dworca na peron.

Tablica z nazwą stacji kolejowej.

Spory plac dworcowy do załadunku towarów, choć miejscowość ma potencjał (z uwagi na zakłady porcelany) został on zmarnowany.

Bocznica dalej pozostaje bez toru, w ulicy przybyło kilka dziur.

Od mojej ostatniej wizyty nic się tu nie zmieniło.

Jako dodatkowy element w stosunku do roku 2017 zarządca dostawił znak mówiący o zakazie przechodzenia przez tory.

Na wschód pojedziemy do Kościerzyny.

Widok z końca peronu w kierunku zachodnim na Lipusz i Chojnice.

Za dużo od mojej ostatniej wizyty się tu nie zmieniło widok na wylot w stronę zachodnią pozostał bez znacznych zmian.

Powróciłem do Łubiany kilka lat później ... bo talerzyki się wybiły. Ale rozkład jazdy się stanowczo nie zmienił dalej jeżdżą dwie pary pociągów.

Budynek dworca w Łubianie, dziś tam jest jakaś sala balowa.

To już nowsza bryła architektoniczna, która mogła pełnić rolę dworca.

Ujęcie "czyste" na budynek mieszkalny przy stacji.

Poza tablicą z nazwą stacji na tym budynku jest również namalowana farbą nazwa stacji.

Budynek mieszkalny z tablicą z nazwą stacji, być może pełnił on kiedyś funkcję dworca.

Trochę nowoczesności nikomu nie potrzebnej czyli stojaki na rowery.

Tablica z nazwą stacji na pierwszym peronie.

Na peronie zamontowane jest również oświetlenie, a sam peron jest dość wąski.

Peron pierwszy i drugi widok w stronę zachodnią (na Lipusz i Chojnice).

Peron pierwszy nie różni się jakoś znacznie od drugiego jedyna większa różnica to wymalowana żółta linia bezpieczeństwa.

Peron przy którym dziennie zatrzymują się cztery pociągi osobowe.

Bezpośrednio przy placu ładunkowym była bocznica, dziś tylko widać pozostałości po tym torze.

Ginący w zieleni tor.

Jeden z kilku torów bocznych, od lat nic po nim nie jeździ nie mam pewności czy w ogóle można wjechać na ten tor.

Po dawnym torze pozostały już tylko gdzieniegdzie podkłady drewniane.

Drugi peron i pusta przestrzeń po torze. 59,4 km od Chojnic.

Są tu dwa perony i było kilka torów bocznych dziś używany jest tylko tor zasadniczy.

Widok na wylot w stronę Kościerzyny.

Widok w stronę Lipuszu i Chojnic.

Inna wersja rozkładu, ale też woła o pomstę do nieba.

Niby linia z Kościerzyny do Chojnic łączy dwa takie średnie miasta powiatowe i nawet można powiedzieć że i trzy (z Lipuszu można pojechać do Bytowa) ale ruch jest tu mizerny.

Oznaczenie: Ty45-139
Rok produkcji: 1949
Producent: Zakłady Przemysłu Metalowego im. J. Stalina. Przedsiębiorstwo Państwowe Wyodrębnione, Poznań (HPC) (Polska)
Lokomotywy: Zabytki kolejowe
Typ: Ty45
------------------------------------------
Ciężki parowóz towarowy skończył swoją pracę na emeryturze w skansenie lokomotyw.

Oznaczenie: Ty42-105
Rok produkcji: 1946
Producent: Deutsche Waffen und Munitionsfabriken (DWM), Poznań (Polska)
Lokomotywy: Zabytki kolejowe
Typ: Ty42
------------------------------------------
Od 3 stycznia 1946 roku dawne zakłady HCP podlegały pod centralny zarząd przemysłowy ale nazwę z wojennej zmieniono dopiero w 1949 roku więc parowóz mógł powstać jeszcze pod niemieckim szyldem Deutsche Waffen und Munitionsfabriken.

Oznaczenie: Ty2-1401 ex TE-1481 ex 52 1481
Rok produkcji: 1943
Producent: Maschinenfabrik Esslingen AG, Esslingen am Neckar (Niemcy)
Lokomotywy: Zabytki kolejowe
------------------------------------------
Kolejny przedstawiciel serii Ty2 tym razem wyprodukowany w Niemczech i jak dotąd jedyny parowóz od producenta Maschinenfabrik Esslingen AG, Esslingen am Neckar znanego głównie z produkcji tramwajów serii GT4.

Oznaczenie: Ty2-446 ex 52 5134
Rok produkcji: 1943
Producent: Oberschlesische Lokomotivwerke AG Kattowitz, Werk Krenau (dawniej Pierwsza Fabryka Lokomotyw w Polsce), Chrzanów (Polska)
Lokomotywy: Zabytki kolejowe
------------------------------------------
Na potrzeby wojenne seria parowozów (w Polsce jako Ty2) była produkowana w różnych zakładach powstała ich w sumie około sześciu tysięcy sztuk.

Oznaczenie: TKt48-179
Rok produkcji: 1956
Producent: Fabryka Lokomotyw im. Feliksa Dzierżyńskiego, Chrzanów (Polska)
Lokomotywy: Zabytki kolejowe (Fablok)
Typ: TKt48
------------------------------------------
Na przykładzie tego parowozu możemy zobaczyć jaki był w nim obieg wody w kotle.

Oznaczenie: TKt48-99
Rok produkcji: 1955
Producent: Fabryka Lokomotyw im. Feliksa Dzierżyńskiego, Chrzanów (Polska)
Lokomotywy: Zabytki kolejowe (Fablok)
Typ: TKt48
------------------------------------------
Stary parowóz popularnej w Polsce serii tendrzaków w hali parowozowni.

Oznaczenie: TЭ 7175 ex 1042.530-4 ex TЭ-7175 ex 52 7175
Rok produkcji: 1943
Producent: Lokomotivfabrik Wien-Floridsdorf (Austria)
Lokomotywy: Zabytki kolejowe
------------------------------------------
Pozostałości po sowieckich czasach choć sam parowóz został wyprodukowany w Austrii.

Oznaczenie: Pt47-100 ex Pt47-171
Rok produkcji: 1949
Producent: Pierwsza Fabryka Lokomotyw w Polsce, Chrzanów (Polska)
Lokomotywy: Zabytki kolejowe (Fablok)
Typ: Pt47
------------------------------------------
Potężny parowóz pospieszny prezentuje się jako eksponat.

Oznaczenie: Tw1-90 ex 57 1658 ex 5495
Rok produkcji: 1919
Producent: Orenstein & Koppel AG Berlin-Drewitz (Niemcy)
Lokomotywy: Zabytki kolejowe
------------------------------------------
Przedwojenny parowóz serii Tw1 w skansenie kolejowym.